Nergens tijd voor, maar ondertussen verslinden vriendlief en ik serie na serie. Matthijs (DWDD) en Umberto (RTL Late Night) moeten het dagelijks ontgelden en we hebben in geen tijden een film gekeken, maar geen welterusten zonder seriemomentje. Zo tussen 22.00 en 24.00u. is het Netflix and chillen geblazen. En omdat er geen week voorbij gaat waarin iemand me vraagt of ik nog een leuke serie weet, deel ik als officieuze serie-expert hierbij een overzicht van mijn favorieten, mijn serie top 10. Nooit meer niks te kijken.

Waargebeurd, fantasie, angstaanjagend of plat vermaak, terug in de tijd, rete-actueel, razend populair of underdog; onze favoriete series zijn behoorlijk uiteenlopend. We maken sprongen door de geschiedenis. Van de Amerikaanse spoorwegopbouw rond 1800 (Hell on Wheels), de medische ontdekkingen anno 1900 (The Knick) en corruptie tijdens de drooglegging ten tijde van de roaring twenties (Boardwalk Empire) tot de reclameperikelen uit de jaren zestig (Mad Men) en de escapades van Colombia’s grootste drugsbaron in de seventies (Pablo Escabar). We switchen tussen fantasie (Game of Thrones, The Walking Dead) realiteit (Breaking Bad, House of Cards, Homeland, Suits) en ‘real life’ guilty pleasures (Keeping up with the Kardashians, The Real Housewives of Beverly Hills). Van Saul Berenson naar Saul Goodman en van Alburquerque tot Atlantic City. Geen rode lijn of overkoepelend thema te bekennen, maar wat ze gemeen hebben, is de verslavingsfactor. De eerste aflevering kijk je nog ietwat verdwaasd af en vanaf episode twee ben je hooked. Je kent het wel..

Ik laat golden oldies Prison Break (wie weet in een volgend serie-overzicht met de comeback), Californication, Sex and the City en Friends even voor wat ze zijn. Dit is mijn top 10 van recente hitseries. Geen hele verhaallijnen, maar kort & krachtig mijn commentaar.

10House of Cards
Ik begon al eens eerder aan House of Cards, maar gaf het na twee afleveringen op. Te ingewikkeld politiek gedoe. Afgelopen mei gaven we het opnieuw een kans. Toegegeven, het was even een bittere pil. Pas aan het einde van seizoen 1 kon Kevin Spacey in de rol van Frank Underwood ons echt boeien. Nu willen we meer! Francis Underwood is een genadeloos en ambitieus politicus in Washington D.C. die zich koste wat kost omhoog werkt, gesteund door zijn al even meedogenloze vrouw Claire. Wat ervoor nodig is om het Witte Huis te bereiken…

9Ray Donavon
Speelt een serie zich in Los Angeles af, dan ben ik al half overstag. Toen mijn vriend voorstelde Ray Donavon te kijken, was het feit dat Ray’s avonturen zich in L.A. afspelen dan ook het beste argument dat hij kon geven. Ray is professionele “fixer” voor de rich en famous. Steenrijke rappers en wereldberoemde acteurs kloppen bij hem aan wanneer ze in de problemen (geld, drugs, vrouwen, moorden) zitten. Ondertussen maakt zijn vader Mickey hem het leven zuur, gaat zijn vrouw vreemd, zijn zijn kinderen ontspoord en houdt hij er verschillende minnaressen op na. Eén grote, meeslepende mess.

8Mad Men
Wat houd ik van series die terug in de tijd gaan. Met reclamemannen Don Draper & co gaan we terug naar het New York van de jaren 60. De tijd waarin de secretaresses van reclamebureau Sterling Cooper in pastelkleurige klokrokken zich langzaam omhoog werken. Don is by far de beste pitcher en sleept moeiteloos de ene na de andere grote klant binnen. Toch kampt hij privé met zijn verleden bij het leger, huwelijkscrises en overmatig drankgebruik. Mad Men telt zeven seizoenen en een tijdspanne van tien jaar. We eindigen in 1970, de ultieme hippietijd van drugs en zwierige bloemenjurken. De laatste seizoenen kabbelt Mad Men maar wat voort, maar alleen al vanwege de sprankelde outfits van de personages toch een aanrader.

7Suits
Zou ik in het algemeen niet snel warm lopen voor een advocatenserie, voor Mike Ross en Harvey Specter maak ik graag een uitzondering. Wat een heerlijke eigentijdse serie, opgenomen in hartje New York. Alles draait om de briljante Mike, die door Harvey is aangenomen als advocaat bij advocatenbureau Pearson Hardman, maar nooit de Harvard Law School heeft doorlopen. Mike is een kei in zijn vak, maar telkens opnieuw dreigt zijn geheim onthuld te worden. Verrassend en boeiend dankzij de onvoorspelbare en onuitstaanbare acties van Louis Litt.

6Homeland
Ik kende haar enkel van Romeo + Juliet, maar opeens was Claire Danes CIA-agent Carrie Mathison in het enerverende en razendactuele Homeland. Doordat ze bipolair is en medicijnen slikt, wordt ze regelmatig als krankzinnig bestempeld. Toch voelt Carrie als de beste terreurdreigingen aan weet ze als geen ander te handelen in het heetst van de strijd. De gebeurtenissen in Homeland komen soms angstwekkend veel overeen met wat er momenteel in de wereld speelt aan aanslagen en terreur. Brody’s dubbele agenda drijft elke situatie op de spits. Personage Saul Berenson, Carrie’s mentor, is een ervaren en betrouwbare rots in de branding.

5Dexter
Bloedspatpatroononderzoeker (3 x woordwaarde) Dexter Morgan werkt overdag bij de politie van Miami, maar houdt er een geheime agenda op na. Dexter is seriemoordenaar. Let wel: een sympathieke. Hij gaat alleen achter de échte criminelen aan, die soms door de mazen van de wet glippen. Dexter telt acht seizoenen. Seizoen zes en acht zijn ietwat tegenvallend, maar de overige seizoenen is het griezelen en genieten geblazen.

4Hell on Wheels
Vriendlief had al een half eerste seizoen verslonden op het moment dat ik besloot Hell on Wheels een kans te geven. Samen keken we de eerste 8 afleveringen opnieuw en gingen vervolgens in een ruk door naar het laatste seizoen. Zelfs in mijn slaap hielden deze nog vrij onontdekte serie over de aanleg van de eerste transcontinentale spoorweg in Amerika en hoofdpersonage Cullen Bohannon me bezig. Meeslepend en tegelijkertijd luchtig. Mede dankzij The Swede, één van de meest fascinerende en krankzinnige serie-personages ooit. In de verschillende seizoenen staan de strijd tegen de Indianen, slavernij, mormonen en goedkope Chinese arbeiders centraal. Op 11 juni zit ik voor de buis. Dan begint de tweede helft van het vijfde en laatste seizoen The End of the Line.

3Boardwalk Empire
Zo’n drie jaar geleden, op het moment dat de roaring twenties een opleving doormaakte in modeland, keek ik mijn eerste aflevering Boardwalk Empire. Qua tijdsgeest prima aansluitend. Mocht de serie tegenvallen, dan kon ik altijd nog iets van de mode-uitdossingen opsteken. Maar het duurde niet lang voordat Enouch ‘Nucky’ Thompson, een personage gebaseerd op crimineel Enoch L Johnson, mij in zijn macht had. Drooglegging, gokken, corruptie en prostitutie spelen een hoofdrol in de serie, waarvan de pilot werd geregisseerd door Martin Scorsese. Prachtige shots. Props voor hoofdrolspeler Steve Buscemi. Bruut, bloedstollend, buitengewoon.

2The Knick
Clive Owen, die ik ooit nog interviewde bij een modeshow van Armani, kruipt in de rol van Dr. Thackery, de hoofdchirurg van het Knickerbocker Hospital in Manhattan. We zijn in New York, rond 1900, een tijd met volop medische ontwikkelingen. Voor ons eenvoudige ingrepen als de keizersnede staan in de kinderschoenen en sterftecijfers zijn hoog. Ondertussen spelen cocaïneverslaving en racisme op de achtergrond. Vergeet McDreamy, deze visueel sterke en donkere ziekenhuisserie is gruwelijk (en) verslavend.

1Breaking Bad
Hoe een scheikunde leraar zich infiltreert in de drugswereld en vanuit de beste intenties opeens de grootste crimineel wordt. Geniaal op alle fronten. Bizarre plotwendingen. Elke aflevering weer op het puntje van je stoel. Liefde voor hoofdpersonages Walter White en Jesse Pinkman en in de bijrol van Saul Goodman, die in 2015 zijn eigen spin off Better Call Saul kreeg. Bijzonder camerawerk. Allemaal op naar Albuquerque. Onbetwiste serie favoriet.

De afvallers
Ontbreekt er nog een serie in mijn overzicht? Laat het me gerust weten. Wie weet hoort er nog een fantastische andere serie in mijn top tien. Ik heb in ieder geval genoeg series gezien om een keuze uit te maken. Welke series de top tien nét niet redde, lees je hieronder.

Game of Thrones heeft het overzicht nét niet gehaald. Een prachtige serie, maar die zeven Koninkrijken zijn mij iets te veel. Ik kan de personages niet uit elkaar houden en misschien boeit het me ook te weinig om heel gefocust op te letten. Dat betekent overigens niet dat ik de scenes met Michiel Huisman niet nauwlettend in de gaten houd.

Series waar ik halverwege mee gestopt ben
Lost, Heroes; te onrealistisch
The Walking Dead, Hannibal; misselijkmakend en naar
Grey’s Anatomy; ik ging hierdoor bij ieder kwaaltje denken dat ik zelf iets onder de leden had
Gossip Girl; te flauw, onorigineel, kabbelde maar voort
Rome; mooi verfilmd, maar ik hield de personages niet uit elkaar
Desperate Housewives; te hysterisch
Empire; te gemaakt, te stereotype

Series die ik wel heb afgekeken, maar tegenvallend vond
Narcos; weinig boeiend hoofdpersonage
Better call Saul; Veel. Te. Traag.
The Fear of the Walking Dead; al speelde het zich af in L.A. zombies zijn gewoon niet mijn ding

Series die ik een kans heb gegeven, maar die me vooralsnog niet konden boeien
Mr. Robot, Orange is the new black, Downtown Abbey, Vikings, True Detective, Fargo, Entourage, Marco Polo

Alles bij elkaar een grof geschatte zeshonderd uur serie kijken.. (#junkie!). Om mijn serie-verslaving op de best mogelijke manier te kunnen bedienen, heeft mijn nieuwe Smart TV van Philips zelfs een Netflix knop waarmee ik direct toegang heb tot de app. En met de Ambilight functie (aan beide kanten van de TV wordt een extra brede gloed op de muur uitgestraald, waarvan de kleur met het beeldscherm mee verandert, kijk maar naar de foto’s) word ik vanaf nu bovendien vollédig opgezogen door mijn favoriete serie. Momenteel houden de avonturen van Frank Underwood (House of Cards) me ’s avonds geboeid, maar ik kijk alvast uit naar de voortzetting van Hell on Wheels, Homeland, Ray Donovan, The Knick, Suits en de terugkeer van hottie Michael Scofield (Prison Break).

Traumatherapie, Kundalini en cupping

Wie mij goed kent, weet dat ik jaren met mijn health bezig ben. Toen ik na de geboorte van mijn dochtertje steeds slechter ging slapen en op een gegeven moment helemaal niet meer ‘uit’ ging, begon de grote zoektocht. Na een slaaponderzoek in het Slotervaartziekenhuis probeerde ik cognitieve gedragstherapie. Ik ging naar een psycholoog, naar een psychiater, zonder enige verbetering. Daarna probeerde ik hypnotherapie, EMDR, osteopathie, eft, chiropractie, energetic healing, haptonomie, acupunctuur, psychosomatische fysiotherapie, yoga Nidra en zenmeditatie. Begint het je al te duizelen? Ik dronk warme melk, alle mogelijke varianten kruiden/slaapthee, Vodka shotjes, Droomsap en afgelopen zomer zelfs ayahusaca. Ik nam de homeopathische korrels mercurius (voor onder je tong), magnesium, melatonine, valeriaan. Ik kreeg Mirtazipine en Temazepam. Ik speelde Headspace uit en deed ’s avonds met Calm aan het licht uit, maar ging er geen haar beter van slapen. Ik kocht een nieuw bed, renoveerde mijn slaapkamer, legde kristallen op mijn nachtkastje, kocht een spijkermat en een slaaprobot, maar de insomnia bleef..

Deze zomer kreeg ik een berichtje van mijn nicht, Olga (onze moeders zijn zussen). ‘Ik geef Kundalini. Zou je een keer een sessie willen proberen?’ Ik had niet eerder van Kundalini gehoord, dus Olga lichtte het toe: ‘Het helpt je trauma’s verwerken, blokkades opheffen en beter naar je lichaam te luisteren.’ Precies waar ik al zo lang behoefte aan had, dus we planden een eerste sessie in. Olga bleek een eigen studio te hebben, genaamd Apô djan (dit betekent genezing in het dialect Ebrié, een dialectvorm uit Ivoorkust, uit het geboortedorp van haar vader), toevallig bij mij in Amsterdam-West. Inmiddels heb ik enkele Kundalini sessies gehad, waarbij er één in het specifiek heel veel los maakte, meer dan alle bovengenoemde pogingen. Daarom wil ik graag meer delen over deze vorm van therapie/healing. Bovendien ben ik supertrots op mijn ‘nichtje’, die dit helemaal op eigen kracht heeft opgezet. Olga geeft haar Kundalini sessies met zoveel vertrouwen, kracht en tegelijkertijd rust. Ze heeft een superpower in zichzelf gevonden, waar ik alleen maar het diepste respect voor kan hebben. Ik vind het zo stoer dat ze haar gevoel volgt en anderen kan helpen, dare I say, dat ze haar ‘purpose’ heeft gevonden. Dat verdient wat extra toelichting. Een Q&A met Olga Mobio (30), oprichtster van Apô djan.

Wanneer kwam je erachter dat je mensen wilde helpen?
‘Ik was als klein meisje heel erg verlegen. In groepen was ik altijd bezig met mensen observeren en eigenlijk doe ik dit nu nog steeds. Door mensen te observeren kom je al snel veel over hen te weten, iets wat ik altijd mega interessant heb gevonden. Dat ik mensen echt wilde helpen is meer ontstaan doordat anderen me altijd zeiden dat ik zo goed kan luisteren, vaak dingen objectief bekijk en heel erg behulpzaam ben. Ik kreeg als jonge meid vaak te horen dat ik daar wat mee moest gaan doen. Dus zonder bewust deze keuze te maken, heeft het me wel die richting op geleid.’

Wanneer is je interesse ontstaan voor het pad dat je met Apô djan bent ingeslagen?
‘Een aantal jaar geleden ben ik zelf naar een Kundalini sessie gegaan, ik wilde mezelf opnieuw leren kennen. Ik merkte namelijk dat ik niet altijd even lekker in mijn vel en veel in mijn hoofd zat (overthinken). Ik leefde mijn leven maar had het gevoel dat ik er veel meer uit kon halen. Zonder enige verwachting ben ik toen naar die kundalini sessie gegaan. Toegegeven, tijdens de eerste sessie ervoer ik niet veel, maar ik merkte de volgende ochtend een ander gevoel in mijn lichaam. Alsof er een last van mijn schouders was afgevallen. Ik schreef me meteen in voor de volgende sessie. Vanaf dat moment is mijn journey begonnen door oude trauma’s aan te kijken. Ik kreeg nieuwe inzichten, durfde meer, koos vaker voor mezelf. Het bracht me zoveel goeds dat ik na een aantal jaar en heel veel sessies voor mijzelf besloot dat ik de opleiding tot Kundalini facilitator bij Pepita wilde volgen.’

Hoe kwam je erachter dat je dit ook goed kon? Dat je er je werk van kon maken?
‘Doordat ik wist wat Kundalini in mijn persoonlijke leven had gebracht, gunde ik het anderen ook. Ik voelde gewoon dat dit iets is wat goed bij mij past. Hetzelfde geldt voor de massages die ik geef. Ik heb bijvoorbeeld zelf lang geworsteld met darmproblemen, al sinds ik een klein meisje was. Ik verteerde niet al mijn eten goed. Veel van mijn oude trauma’s bleken in mijn buik opgeslagen te zitten, waardoor ik dit soort klachten kreeg. Sinds ik naar mijn buik luister, meer weet over hoe je emoties in je lichaam tot uiting komen en meer research doe met betrekking tot voeding is mijn algehele gezondheid veel beter. De dames die bij mij komen voor de belly detox ervaren ook veel verlichting en voordelen na de behandeling.’

Waarom is juist de belly detox zo’n zinvolle behandeling?
‘Ik merk dat heel veel vrouwen zich schamen voor hun buik. Ze vinden hun buik niet mooi en eigenlijk wordt de buik heel vaak verstopt. Met de belly detox wil ik dat vrouwen hun buik weer leren omarmen. Want zo ongeveer het enige moment in het leven dat de buik wordt gevierd, omarmd, vastgelegd en aangeraakt is wanneer een vrouw in verwachting is. De belly detox brengt je weer in contact met je buik en met de gevoelens die er zitten, met wat er zit opgeslagen. Dat masseer ik los, zodat die afvalstoffen/die emoties je lichaam uit kunnen. Dat kan voor veel verlichting zorgen.’

Hebben je roots in Ivoorkust een rol gespeeld in je zoektocht en nu je missie om anderen te helpen?
‘Ik denk dat het startpunt onbewust wel was dat ik als mixed bloed altijd erg op zoek was naar wie ik ben en waar ik ‘bij hoor’. Ik heb wortels in Ivoorkust en Nederland, waardoor het niet altijd gemakkelijk is geweest voor mij om te aarden in Nederland, ondanks het feit dat ik hier ben geboren. Kundalini heeft er bij mij voor gezorgd dat ik veel meer rust heb bij dat gevoel. Doordat ik volledig naar binnen ben gegaan en oude wonden heb aangekeken.’

Wat heeft het jou geleerd?
‘Dat alle antwoorden in jezelf zitten. We zijn zo gewend om alles buiten onszelf te zoeken. Oplossingen maar ook kritiek van buitenaf. Meningen of gedachten van andere kunnen ons zo erg beïnvloeden. Door Kundalini sessies leer je veel meer te luisteren naar je gevoel en maak je keuzes vanuit jezelf in plaats van vanuit de overtuiging, angst of mening van een ander.’

Er zijn talloze therapieën die zouden kunnen helpen bij trauma’s. Waarom werkt juist Kundalini en Cupping zo goed? Voor wie kan Kundalini en Cupping een uitkomst bieden?
‘Ik ben van mening dat je soms verschillende dingen moet uitproberen om te kijken wat bij je past, dat heb ik zelf ook gedaan en doe ik nog steeds. Kundalini is een hele fijne en veilige manier voor een ieder die wat meer wil leren over zichzelf, blokkades die in je lichaam kunnen zitten of trauma release. Voor cupping geldt dat dit geschikt is voor iedereen die fysieke klachten heeft als gevolg van mentale klachten zoals: stress, angst, vermoeidheid, maar ook voeding of bepaalde houdingen. Denk aan een stijve nek, rugpijn, een harde buik, buikpijn, een opgezet gevoel, een slechte stoelgang, vochtophoping, weefselophoping, cellulitis en striae.’

Kun je bij iedereen iets los maken?
‘Door de vele filmpjes die online rondgaan kunnen mensen een bepaalde verwachting hebben van een sessie. Maar een Kundalini sessie is meer dan alleen bewegen het is echt een intern proces. Soms ervaart iemand fysiek bij mij op de mat niet zo veel, terwijl er intern van alles in gang is gezet. Vaak ga je dat soort shifts ook pas merken na de sessie, in de dagen en weken erna. Iedereen is als het ware opgebouwd uit verschillende lagen. Die los krijgen en afpellen is bij iedere persoon weer een ander proces.’

Wat raad je mensen aan los van bijvoorbeeld eens per maand een sessie bij jou? Wat kunnen mensen aan ‘huiswerk’ doen om dat proces te bespoedigen?
‘Ik adviseer altijd om dingen op te schrijven. Als je gaat schrijven ga je inzicht krijgen in je gevoel, gedachten en emoties. Je kunt dingen van bovenaf bekijken in plaats van alles oneindig in loopjes te ‘overthinken’. Je vindt meer rust door alles van je af te schrijven. Ik hoor vaak dat mensen zeggen dat ze het proberen, maar het zit het hem echt in consistentie. Ook adviseer ik om momenten met jezelf in te plannen. Dus echt alleen. Dat helpt enorm om bepaalde inzichten te krijgen. Ga alleen wandelen en probeer geen afleiding te krijgen van bijvoorbeeld je telefoon.’

Kun je een Kundalini sessie omschrijven voor mensen die het niet kennen?
‘Het is een manier om je levensenergie weer te activeren. Het haalt blokkades en trauma’s uit je lichaam. Her zorgt ervoor dat je energie de kans krijgt om weer vrijuit door je lichaam te bewegen, te stromen, doordat er dus bepaalde dingen worden opgeruimd. Je kunt nieuwe inzichten krijgen, andere keuzes maken en meer leven vanuit je eigen energie in plaats van die van een ander. Tijdens een sessie werk ik met jouw energie door lichte aanrakingen of ik werk boven het lichaam. Als client hoef je alleen te liggen, maar het gebeurt dat mensen mee bewegen of andere houdingen aannemen. Het is maar net hoe een sessie verloopt. Het is eigenlijk echt iets wat je een keer moet ervaren.’

Wat is je droom voor Apô djan?
‘Apô djan staat voor genezing en dat is mijn droom. Zo veel mogelijk mensen, die er klaar voor zijn, ondersteunen tijdens hun heling/genezing proces. Of dit nu door Kundalini is of door bijvoorbeeld de Belly detox. Ik gun het mensen dat ze meer naar hun lichaam gaan luisteren. Je lichaam vertelt heel veel over hoe je in het leven staat, waar je aan mag werken en welke blokkades je belemmeren vrij te zijn, zowel mentaal en fysiek!’

Voor wie nog meer een beeld wil krijgen bij zo’n Kundalini sessie deelt Olga enkele nummers. Per sessie maakt ze een gepersonaliseerde playlist. Ook heeft ze een openbare Kundalini afspeellijst. En hoewel je het misschien niet zou verwachten, draait ze die tijdens een sessie op vol volume.

Trance life- Alex Serra
Om shanti -Chantress Seba
River flows in you – Yiruma
Heart Chakra – beautiful chorus
Glow – Cirez D
Know that you are loved – Cleo Sol

Volg Olga en Apô djan op Instagram.
Ook een keer Kundalini of cupping ervaren? apodjan.nl

Mijn nieuwste Telegraaf column over de supermarkthel en waarom ik mijn boodschappen voortaan liever online bestel staat voor je klaar.

Zojuist kom ik maximaal gestrest terug van mijn dagelijkse Dirk-bezoekje. De feestdagen zijn voorbij maar de kerstgekte lijkt nog volop gaande. In de tien minuten dat ik mijn boodschappen verzamelde en afrekende, ben ik verrot gescholden, uit de rij geduwd en heb ik mensen voor mijn neus (en de neuzen van de supermarktmeiden) zien stelen alsof hun leven ervan afhangt (wat het waarschijnlijk ook doet, want boodschappen zijn belachelijk onbetaalbaar geworden). Ging ik nog zo zen naar binnen, ik stap horendol weer naar buiten. Ik laat mijn boodschappen voortaan liever bezorgen.

Snobpraktijken
Nu klink ik vast als een snob, maar mijn gemoedsrust is me alles waard dezer dagen. Ook ik zit krap bij kas namelijk, maar ik geef mijn laatste centen nog uit om dit te mijden. Liever een paar extra euro kwijt aan bezorgkosten dan me structureel in deze supermarkthel te storten. Bovendien: waar je je door omringt, beïnvloedt je kijk op de wereld. Laat ik mezelf dan vooral niet met dit soort stressscenario’s blijven voeden.

Sowieso een snertklusje
Ik heb boodschappen doen altijd al een snertklusje gevonden. Het is misschien eens in de zoveel tijd leuk als je met je liefde door de winkel kunt slenteren op zoek naar inspiratie voor wat jullie die avond samen gaan koken. Oh-zo romantisch. Net na de avondspits, wanneer je alle tijd en lekkere trek hebt. Maar de realiteit kon hier niet verder van verwijderd zijn.

Knokken voor korting
Als een kip zonder kop gaan de klanten met een flinke bak schijt kriskras door mijn buurtsuper. Allesbehalve super kan ik je vertellen. De één bellend, de ander ruziënd. De één in pyjama, de ander op skates. Stuk voor stuk uit op de beste deals. Daardoor is het is vechten om het laatste gesneden halfje bruin, knokken voor de kiloknallers kip, rennen voor speculaas met stuntprijs, cola in de korting, de grootverpakking groene thee en de restpartij Robijn. Om over de agressie bij de statiegeldautomaat nog maar te zwijgen.

Lees de volledige column.

Wat ik met hondjes heb, hebben sommige van mijn vriendinnen met paarden. Zou er een internationale hondenshow plaatsvinden in Amsterdam, dan was ik er als de kippen bij. Net zoals zij warm lopen voor Jumping Amsterdam 2025, waarbij de RAI Amsterdam opnieuw tot het bruisende hart van de internationale paardensport. Bij dit evenement komen internationale toppers uit de paardensport samen met de unieke sfeer van onze stad. Een lang weekend dat je als paardenliefhebbers niet wilt missen. Jumping Amsterdam vindt plaats van 23 tot en met 26 januari 2025 en de laatste kaarten zijn nu nog verkrijgbaar.

Tijdens Jumping Amsterdam 2025 kunnen bezoekers genieten van bijzondere sportmomenten, waaronder de FEI Dressage World Cup™ presented by VriendenLoterij en de Longines FEI Jumping World Cup™ presented by EuroParcs. De beste ruiters en amazones van over de hele wereld zullen de arena betreden voor prestaties waarbij harmonie tussen paard en ruiter centraal staat.

Het  programma van het vierdaagse evenement ziet er als volgt uit:

Donderdag 23 januari: Nationale springruiters openen de piste, gevolgd door internationale talenten in de U25-klasse. Dressuurliefhebbers kunnen genieten van een openbare training van wereldbekercombinaties en de finale van de Subli Competitie.

Vrijdag 24 januari: De FEI Dressage World Cup™ begint, en de dag eindigt met springrubrieken en een bruisend feest.

Zaterdag 25 januari: De FEI Dressage World Cup™ Grand Prix Freestyle en de prestigieuze Anemone Horse Trucks Grote Prijs van Amsterdam powered by Stoeterij Sterrehof. Het publiek kan actief stemmen voor de Harmony & Fairness Award®, een prijs die de meest harmonieuze combinatie bekroont.

Zondag 26 januari: De Longines FEI Jumping World Cup™ presented by EuroParcs sluit het evenement af met een spannende 12e kwalificatieronde.

Naast topsport biedt Jumping Amsterdam ook entertainment. Het strodorp met meer dan 70 exposanten, culinaire hoogstandjes en het iconische Amsterdamse feest bij Café Bolle Jan zorgen voor een compleet dagje uit. Voor tickets, het volledige programma en uitgebreide informatie over de vernieuwde faciliteiten, bezoek je de officiële website: www.jumpingamsterdam.nl.

Tucked in hair is één van de haartrends voor 2025. Chic en o-zo effortless gooi je hiermee zo maar wat Parijse je ne sais quoi op je medemens. Mooi voor wanneer je een col of shawl draagt maar ook als je je lange lokken ‘instopt’ in een stijlvol colbert. Onder modemensen is het al járen een look, maar momenteel gaat de hairtuck ook viral op TikTok. De Tik Tok tuck of de Olsen tuck, zoals deze haartrend ook wel wordt genoemd. Want de Olsen zusjes, je weet wel Mary-Kate en Ashley (van Full House en modehuis The Row), zijn er groot mee geworden. Misschien word je er kriegelig van, ik vind het ideaal als ik niet continu aan mijn haar kan/hoef te zitten om het in model te houden.

Slow Food restaurant in Amsterdam gezocht? Het Italiaanse restaurant Pianeta Terra staat al jarenlang in de top 50 beste Italiaanse restaurants van Nederland en is ook nog eens volledig gericht op Slow Food. Afgelopen zomer interviewde ik Chef Fabio Antonini voor il Giornale over hun restaurantconcept, dat na vierentwintig jaar nog net zo vooruitstrevend is als bij de start in 2000. Hij vertelt wat Slow Food precies voor Pianeta Terra betekent en hoe het gedachtegoed in Nederland langzaam aan terrein wint. 

Een Italiaans restaurant, dat bij de opening vierentwintig jaar geleden al zó vooruitstrevend was dat het nu nog altijd vernieuwend is, is Pianeta Terra. Bij dit restaurant, gevestigd aan de Beulingstraat in het centrum van Amsterdam, wordt namelijk biologisch gekookt en draait alles om Slow Food. Chef Fabio Antonini ligt toe hoe het motto en de missie van Pianeta Terra – creatief koken met Italiaanse soul – nu nog even actueel is als bij de start in 2000. “Toen we net begonnen waren we één van de weinige restaurants die zich puur op biologisch eten richtten. Slow Food in Nederland stond nog in zijn kinderschoenen. Het was toen ontzettend moeilijk om aan onze ingrediënten te komen. Inmiddels begint het landschap te veranderen en stappen steeds meer restaurants over. Een mooie ontwikkeling die laat zien dat we vierentwintig jaar geleden onbewust en heel natuurlijk het juiste, duurzame pad zijn ingeslagen.”

Vernieuwend maar tegelijkertijd eigenlijk ouderwets, van voor de tijd dat we het hele jaar door alle mogelijke ingrediënten konden importeren uit alle delen van de wereld, is het met-het-seizoen-mee-koken. Iets wat ze bij Pianeta Terra vanaf het begin al doen. “Al onze hoofdingrediënten komen van kleine producenten uit Amsterdam en omstreken (hyperlokaal). We hebben inmiddels een uitgebreid netwerk opgebouwd. We koken biologisch; van onze groenten en het vlees tot de kruiden die we gebruiken. We hebben geen menu en koken wat we voorradig hebben. Als iets op is of tijdelijk niet verkrijgbaar, serveren we wat anders”, aldus Fabio. Sommige producten kunnen we wel in bepaalde aantallen inkopen, maar bij onze visboer (Goede Vissers) weten we bijvoorbeeld nooit wat we krijgen. Onze gasten hebben wel keuze uit een x aantal gerechtjes, maar we zijn geen Italiaans restaurant waarbij standaard spaghetti bolognese en tiramisu op het menu staan.” Wat Pianeta Terra dan toch zo Italiaans maakt is het stukje Italian soul. Fabio: “We bereiden alles met een Italiaans gevoel. Dit zit ‘m in de manier waarop we onze ingrediënten behandelen, in het feit dat we pasta en brood dagelijks zelf vers maken, maar ook in onze Italiaanse gastvrijheid. Zelfs als mensen sushi bij ons eten, gaan ze weg met het gevoel lekker Italiaans te hebben gegeten.”

Behalve dat je er heerlijk eet, ga je bij Pianeta Terra tevens met een bak aan kennis en wie weet één of twee fijne biologische adresjes de deur uit. Fabio: “We zijn aangesloten bij de Slow Food alliantie en zien het echt als onze taak om de gasten in ons restaurant te informeren over wat ze eten en waar het vandaan komt/het werk van de boeren. Hoe we dat doen? Simpelweg door aan tafel heel veel te vertellen. Elk ingrediënt heeft een verhaal; een persoon of een gebied achter het product. We sturen onze gasten ook wel eens naar onze biologische leveranciers, zodat ze hen zelf kunnen bezoeken.”

Hoe de toekomst eruitziet voor Fabio en zijn collega’s? “Mensen zijn steeds bewuster, dus onze markt blijft groeien en steeds meer mensen ondersteunen onze missie/visie. Voor de toekomst hoop ik dat we de vrijheid houden om op deze koers verder te gaan. Verwacht geen resolute veranderingen, maar juist dat we super dicht bij onszelf en ons voedsel mogen blijven staan.”

Het volledige artikel over vernieuwende Italiaanse horecaconcepten met naast Pianeta Terra ook een interview met de oprichter van Bellezza en de eigenaar van Gio’s by the River lees je in de septembereditie van il Giornale.

Drie seconden is de gemiddelde kijktijd van mijn nieuwste Instagramfilmpje van een minuut, zie ik terug in de statistieken. Wauw. Na een uur filmen, drie uur editen en een half uur priegelen om caption en hashtags goed te zetten, heb ik mijn volgers welgeteld drie hele seconden weten te boeien. Of misschien zijn het wel helemaal geen hele seconden en is het nog naar boven afgerond ook. Hoe het ook zij: mijn views zijn hoog, maar de aandachtspanne van mijn publiek is gedaald naar een historisch dieptepunt en ik verander op social media langzaam in een ‘sped up’ clown.

Mand.
Want met een overvloed aan data en de mogelijkheid om tot in de oneindigheid door social stront te scrollen, moet al mijn content korter en sneller, harder en kleurrijker wil ik nog doordringen. Denk je: dit shot is voorbij voor ik heb geknipperd, het kan altijd korter. Gevalletje: ‘Mand.’

Sped up hits
Zonder sped up muziekje onder mijn reel kan ik die extra views sowieso al op mijn buik schrijven. Alles moet versneld, X2 op zijn minst! Waardoor iedere zangstem van elke heroïsche artiest ooit verandert in een piepende eekhoorn. Hits die hitten als een driedubbele shot espresso. Nu klink ík misschien weer als een oma, maar er was toch niets mis met de originele versie van Miguel’s Adorn, Nelly Furtado’s Say it Right en de oorspronkelijk Bye Bye van ’N Sync? Alles moet in de Gen-Z versnelling zodat we elkaars bagger weer in een zo rap mogelijk tempo kunnen verstouwen. Zelfs Rema’s Calm Down komt enkel nog in een versnelde mix voorbij. Rustagg!

Gevoelig snaar
Vind ik heftig. Ik hecht persoonlijk namelijk juist waarde aan mooie beelden en wil dingen graag in alle rust tot me nemen. Ik hou van een goede sing-a-long en een real time gitaarsolo die mijn gevoelige snaar weet te raken. Maar zie dat soort content nog maar eens te vinden op je explorer pagina. Het is kwantiteit over kwaliteit en iedereen rent driftig mee in die ratrace. Linkerbaan! Niet bij te hoúden.

Van het gas
Veroorzaakt bij mij persoonlijk kortsluiting. Kunnen we even van het gas met z’n allen? Ik wil helemaal geen flitsende reels opnemen (maar misschien moet ik me ook gewoon beperken tot columns?). Ik wil mooie, authentieke dingen laten zien. Met de grootste moeite heb ik mijn dertig prachtige minuten aan beeldmateriaal tot een minuutje teruggebracht. En dan nog gaat het allemaal veel te traag voor mijn eigen Millennial doelgroep.

Slow flow
Maar ik zing ‘m wel uit hoor, deze turbo trend. Want, zoals alles in het leven, werkt ook dit cyclisch. The Simple Life met Paris Hilton en Nicole Richie is sinds kort terug op de buis, Christina Aguilera is van zolder gehaald, evenals mijn super lage heupjeans. Kwestie van tijd voordat we dat ritme een paar tandjes terugschroeven en ik weer mee kan op de hervonden slow flow. Krijgt mijn Instagramfilmpje ter zijner tijd ook eindelijk de waardering die het verdient.