Vlak nadat de eerste ronde home schooling dit voorjaar werd aangekondigd, zag ik het nog rooskleurig in. Zelf was ik als kind best een boekenwurm (boring!), Yasmine is 99% van de tijd een voorbeeldkind en met twee ouders in het onderwijs, die regelmatig roepen dat er een “juf aan mij verloren is gegaan”, schatte ik dat hele thuis schooltje spelen in als een appeltje-eitje. Boy was I wrong. Als alleen de woorden “school” of “huiswerk” vielen, stortte Yasmine zich tegen de grond en was er geen land meer mee te bezeilen. Twee weken voor het einde gooide ik de handdoek ik de ring. Ik. Doe. Het. Niet. Meer. “Desnoods blijft ze zitten. Alles beter dan dagelijks deze strijd.”
Tijdens ons oudergesprek via Zoom van afgelopen week bleek Yasmine in groep 4 (zo waar) keurig op schema te liggen. En nu dient de tweede lockdown zich aan. De tas vol schoolspullen is zojuist al mee naar huis genomen en na de feestdagen moeten we officieel weer aan de bak. Maar deze juf gaat met vervroegd pensioen. Geen idee hoe lang deze home schooling periode gaat duren, maar het is me mijn peace of mind en de goede verstandhouding met mijn dochter niet waard.
Wat ik wél kan en ga doen, zijn allerlei bonding activiteiten waar ze hoogstwaarschijnlijk meer van opsteekt dan al die taal- en rekenlesjes bij elkaar. Pug-o-poly – (je rijk) rekenen tot je erbij neervalt -, samen skaten, elkaar de Griezelbus voorlezen en kaartjes schrijven naar opa’s/oma’s/vriendinnen. Een paar uur per dag écht samen zijn, écht eens een gesprek voeren. En bovenal wil haar de beste mindset(jes) meegeven for life. Want die leert ze niet op school.
Homeschooling 2021; life lessons (by mom).
En als school het er niet mee eens is, vragen we opa en oma hun onderwijservaring te komen delen.
afbeelding: Pinterest