12-02-2014 - admin

SLAAPGEBREK²; OMGEKEERDE WINTERSLAAP

Foto 27Een nieuwe column over slaapgebrek; mijn omgekeerde winterslaap

Nachtje doorhalen
Na een gewone maandag, een aflevering The Walking Dead (wellicht een voorteken?) en een nachtje bevallen trokken ik en mijn vriend ‘m gewoon door. Half acht ’s ochtends bevallen, tien uur thuis, om twaalf uur de schoonfamilie plus kraamzorg op bezoek. En dan zit je ’s avonds als kersverse ouders ineens thuis, doodop, met een huilend baby’tje. Dus nog maar een nachtje zonder slaap..klaar en wakker…jippie!

After Party
Na 72 uur onafgebroken wakker te zijn geweest, waren de batterijen echt leeg en kwamen de ‘kraamtranen’ vanzelf. Gek he?! Noem het baby blues, deze kersverse, uitgebluste mama veranderde langzaam maar zeker in een zombie. De vier weken, die volgden, waren al even heftig.. Van elk geluidje van Yasmine werd ik wakker en alleen als vriendlief thuis was van zijn werk, lukte het me om twee onafgebroken uurtjes écht te slapen (halleluja!). Wanneer ik bovendien niet uit bed hoefde voor Yasmine, was het wel omdat mijn borsten volliepen (kolftijd) of omdat onze mopspuppy Chubster aandacht wilde (From puppy love to puppy jealousy).

Foto 17 2

Overlevingsmodus
“Slaapt ze al lekker door?”, vroegen kindloze vriendinnen na amper een week. “Ehh.. wat denk je zelf?!” (Grrrr!) Ook mijn eigen ouders (met drie kids) leken er niets van te snappen. “Ben je nu een beetje uitgerust?”, vroegen ze na week twee. “Neeeeeeeee!” “Wat ga je deze week doen?”, nog zo’n dodelijke vraag, waarop mijn enige antwoord “Overleven.” was. Altijd al een keer willen survivallen; nu was het moment.

Roze Wolk, my ass!
Wat nou roze wolk? Hoezo ‘genieten’? Voor iemand als ik, die zeker acht uur slaap per nacht nodig heeft, was de kraamtijd één grote hel. Hoe erg ik het ook vind om dat te zeggen: een roze wolk met een heel donker randje. “Wennen..”, was mijn antwoord als mensen vroegen hoe het ging. Scheel van vermoeidheid zat ik doodop met die kleine op mijn arm en de tranen bleven maar komen… De bevalling heftig? Vergeleken met deze eerste weken was dat een fluitje van een cent. Liever tien bevallingen gevolgd door één goede nacht rust dan dit, dacht ik terwijl ik datzelfde bovenaan mijn Christmas wishlist zette. Begrijp me niet verkeerd, ik was dolgelukkig met kleine Yasmine, maar kampte toch enigszins met een post natale slaaprecessie…

Foto 35

Red Bullshit
Nee, de dag beginnen met Red Bull (overigens is die shit wel weer even lekker na negen maanden onthouding) en eindigen met slaaptabletten en nachtrustthee kan toch niet helemáal de bedoeling van het kakelverse moederschap zijn. Gelukkig gaat het na de eerste zes weken inmiddels stukken beter in ‘huize Bachri’. Kleine Yasje ontwikkelt een soort van ritme en slaapt ’s nachts al zo’n zes uur aan een stuk. Bovendien begint ze heerlijk te lachen en maakt ze de gezelligste geluidjes, waardoor zelfs mijn slaapkop weer gaat stralen. Elke kleine poging (ook lachen moet je leren) doet me mijn slaaptekort al weer bijna vergeten.. Bíjna dan, hè?! *Gaaaap*

(Eerder gepubliceerd op NSMBL)

Pin on PinterestShare on FacebookTweet about this on Twitter

All rights reserved