“Ik sta een uur in de pakketrij voor mijn Vinted verkoop van drie euro”
Het zweet staat me op mijn voorhoofd. Ik sta al drie kwartier in de volle zon met een veel te dikke teddy coat op de stoep bij een nieuw pakketpunt in mijn buurt. Ik ben al te laat voor mijn volgende online meeting van 16u, maar ik ben nu zó ver in de rij dat het doodzonde is nog om te draaien. Hoe kwam ik erbij dat mijn kledingkast op Vinted verkopen zo’n goed idee was?
Zomerschoonmaak
Ik weet het weer. Iets met een leuk zakcentje, een betere wereld en de komkommertijd van afgelopen zomer. Op een maandag begin augustus knalde ik in één ochtend mijn halve garderobe en sneakercollectie op Vinted. Inclusief mijn designergympen, parels van pantalons, trotse truien en knappe colberts. Stuk voor stuk verdienden ze beslist een tweede leven bij iemand anders. One woman’s trash…
Droomgarderobe te koop
Daar stond mijn -zij het ietwat gedateerde- droomgarderobe dan te fonkelen op mijn splinternieuwe verkoopaccount. Een fashionable verzameling vol hidden gems. Dit moest me op zijn minst 1000 euro opleveren voor het einde van de zomer, bedacht ik me. Toch weer een maand vaste lasten. Laat die kopers maar komen!
Sandalen in de sale
‘Je hebt een item verkocht op Vinted’, berichtte mijn mailbox 23 augustus. Mijn eerste paar schoenen was na ruim drie weken verkocht. Een paar oranjekleurige sandalen voor het schamele bedrag van drie euro. Ná oeverloos onderhandelen, dat ook nog. Maar die zomer zat er al bijna op en ga maar eens sandalen slijten in het najaar.
Wat een werk
Ik praatte het wel recht voor mezelf, maar nadat ik inpakpapier had gekocht (ik had geen Vomar tas meer liggen) en een euro moest betalen voor het printje van het adreslabel (hoezo geen QR code?) (want extra kosten voor pinbetalingen onder de 1 euro) zwakte mijn enthousiasme toch ietwat af. Deze sandalen zouden me precies €0,41 cent opleveren. Ik had ze nog beter voor de eerlijke vinder aan de straatkant kunnen zetten.
Pakketpunt zonder systeem
Dit alles nog vóórdat ik tussen alle BoLo boys en girls met New Balance retouren en Shein shipments op de stoep in een helse pakketrij belandde. Zo’n pakketpunt zonder systeem, je kent het wel; geen stellingkast, niks alfabetische volgorde. Elk ophaalbriefje opnieuw al die DHL stapels en UPS bergen aan pakketten doorspitten. Ik heb spijt als haren op mijn hoofd, maar alles voor de circulariteit.
Krap zeventig euro in het rood
Na een uur wegfikken is mijn pakketje gescand en zijn mijn sandalen onderweg naar een beter leven – la dolce vita – in Italië. Mijn vergadering kan ik inmiddels wel op mijn buik schrijven, dus verrekend met mijn uurtarief (dat ik niet meer kan factureren) kóst dit geintje me uiteindelijk €70,- – €0,41 = €69,59. Da’s geen uitmuntend verdienmodel. Bovendien, als ik dit te vaak doe, moet ik er straks ook nog Belasting over betalen.
Abundance mindset
Terwijl ik huiswaarts upcycle besluit ik mijn parels voortaan weg te geven. Wat zullen ze het goed doen op de ‘Gratis Spullen Route’ in de Baarsjes en Bos en Lommer. Gratis in mijn garderobe graaien, alles beter dan deze tweedehandstoko blijven runnen, die al vanaf de start op z’n faillissement afstevent. Laat ik tenminste geen kringloopje met me nemen.
Toch benieuwd geworden?
Mijn Vinted account
– no spon –