Overnachten in een hotel eindigt bij mij steevast als een mislukt sprookje..

Mijn nieuwste Telegraaf column staat weer voor je klaar. Dit keer alles over hotelovernachtingen, wat er bij mij doorgaans allemaal wel niet mis gaat en waarom ik het dus Spaans benauwd krijgt als iemand voorstelt een nachtje uit logeren te gaan.

Een romantische hotelovernachting voor twee, de meeste mensen zouden een gat in de lucht springen voor zo’n uitje. Mij niet bellen. Van de gedachte alleen al word ik claustrofobisch. Hotelkamers benauwen me, bovendien lijken hotelketens er álles aan te doen om me tijdens mijn nachtje uit logeren weg te jagen.

Hotelhokje
Het begint al met het pasje van de deur, dat na drie keer swipen nog geen groen licht geeft. Terug naar de receptie voor een nieuwe. Eenmaal binnen blijkt alles twee keer kleiner dan op de website. De ‘Superior Suite’ is nog nét geen Japanse slaapcapsule. Heb ik mijn koffer opengegooid, dan kan ik mijn kont al niet meer keren. Ik gooi mijn jas op een stoel, mijn hakken in de hoek en schud mijn handtas leeg op het dressoir: in no time is het een beestenbende in het hotelhokje. En dan moet de bagage van mijn partner er nog bij (en die heeft nogal een rugzakje..). Ik krijg meteen al geen lucht meer.

Hotelkamer meets escaperoom
‘Gooi een raam open!’, zou je dan zeggen. Maar dát gaat in negen van de tien hotels dus niet. Die ramen zitten pot-, maar dan ook potdicht. Allemaal verzegeld en hermetisch afgesloten. Tegen de waaghalzen en springers, maar ik word juist depressief van deze verstikkende, muffe hotellucht. Kan het hier wat koeler?

Hitte en herrie
Brengt me op het volgende struikelblok. Waar is de thermostaat en/of airco en hoe werkt dat ding in vredesnaam? De teller staat op zesentwintig graden in de slaapcel. Na lang zoeken vind je een afstandsbediening verstopt onder de bijbel in je nachtkastje. Maar een dik uur op vol volume blazen (alsof er een vliegtuig opstijgt) en het is nog geen halve graad frisser.

Coupe naar de klote
Dan maar even douchen om af te koelen? Maar ook in de badkamer werken ze me tegen. Uiteraard krijg ik die regendouche vól op mijn perfect gestylede lokken uitgestort. Het zal weer eens niet. Hoe moeilijk kan het zijn om die twee douchestanden fatsoenlijk van elkaar te scheiden?! Hoezo worden regendouches überhaupt zo verheerlijkt? Ik heb geen vriendin, die daar warm voor loopt. Want je coupe gaat naar de klote en je hebt voor je overnachting veel bij je, maar niet én je luxe föhn, je stijltang én de tachtig serums, oliën en sprays, die je normaal thuis binnen handbereik hebt.

Van de regen in de drup
Verder is het qua hoteldouches sowieso altijd maar de vraag of het water warm genoeg is en zo ja, voor hoe lang. Ben jij net fris, kan je man koud afdouchen. En stapt je bovenbuurman toevallig tegelijkertijd onder de douche, dan zakt je waterdruk in rap tempo naar een lullig pisstraaltje.

Heartbreak hotel
Boek je samen een kamer, dan hoef je van hotels overigens geen greintje privacy te verwachten. Je slaapt samen in een bed, dus dan kun je toch ook prima poepen in een badkamer zonder echte deur? Als je je afvraagt hoe je zo snel mogelijk alle romantiek uit een overnachting zuigt.. Niks hotel-debotel.

Het lichtplan
Dan het lichtplan. In welk hotel je ook belandt, je bent doorgaans een dagdeel kwijt aan het uitvogelen hoe het nu precies zit met de verlichting. Bij elke lamp is het weer opnieuw zoeken naar schakelaars en knoppen. En vlak voor het slapen ga ik daar niet meer zo lichtzinnig mee om. De lenzen zijn immers al uit, je wilt al wat dimmen, je melatonine op gang laten komen, maar je krijgt in plaats van wat sfeerlicht een loeifelle bouwlamp in je porem. Goedemorgen! Denk je eindelijk elk lichtpunt te hebben gedoofd, schijnen er opeens nog ledlampjes van onderuit de garderobekast. Voor wie ’s nacht een strijksessie wil inlassen. Help!

Klopgeesten
Mogelijk zijn het voorgaande bezoekers, die nog in je hotelkamer ronddolen. Sowieso een naargeestig idee dat er zoveel energieën achter elkaar in een kamertje verblijven. En Joost mag weten wat er allemaal al is uitgespookt. Ik zeg: geen slecht idee om je overnachting voortaan met een reinigingsrondje salie af te trappen.

Omdenken
Of gewoon niet zo moeilijk doen, want hoogstwaarschijnlijk ben ik onderdeel van dit hele hoteleuvel. Ik kan mijn lijst met helse ervaringen nog tot in de treuren aanvullen, terwijl: je kunt je simpelweg ook aan het ‘verrassingseffect’ overgeven. Bovendien zijn er genoeg hotels die het wél helemaal hebben begrepen. Waar alles even luxe is, waar ze een super service bieden en je behandelen als de prinses, die je bent. Omdenken dus en uitgaan van het beste.

Lees de volledige column op Telegraaf.nl.

Er prijkt een gloednieuw koffietafelboek op mijn dressoir. ‘Colour Combinations’, dat afgelopen week (eind mei 2025) verscheen barst van de interieurinspiratie. Voor wie houdt van ‘vibrant interiors & bold palettes’ dan hè, want in dit boek draait alles om originele kleurkeuzes, perfect gestylede paletten, de chicste overloopjes en onverwachte ‘color clashes’, die bijzonder goed blijken te werken. De ‘colour theory’ wordt toegelicht en specifieke kleuren worden uitgelicht, maar ook kunststromingen en individuele kunstenaars krijgen een podium in dit boek.

Ontdek 27 prachtige interieurs – van Milaan tot New York – waarin ontwerpers op meesterlijke wijze tinten combineren om kamers tot leven te brengen. Of het nu gaat om een appartement in Parijs vol primaire kleuren of een huis in Bologna, verfijnd met pasteltinten; deze ruimtes prikkelen je verbeelding en inspireren je om zelf met kleur te gaan experimenteren in je eigen huis.

Het gaat niet per se om interieurtrends of dé kleuren van het moment, maar over wat wel en niet werkt en waarom. Voor iedereen die genoeg heeft van wit, beige en aardetinten. Voor interieurliefhebbers en voor wie meer over kleurgebruik wil leren (en die kennis kun je natuurlijk even goed toepassen op je garderobe). 

Auteur: Marloes Snijder
Uitgever: Lannoo

Ganni heeft onlangs een gloednieuwe eigen store geopend aan de P.C. Hooftstraat in Amsterdam. Het Scandinavische modemerk brengt daarmee haar Copenhagen designs en erfgoed naar de meest luxe winkelstraat van ons land. Het is de derde Ganni store in Nederland.

Ganni x Sustainability
Ganni is behalve edgy, street en classy tevens verantwoord en duurzaam bezig. Zo heeft het label in 2024 haar absolute koolstofuitstoot met 24% verminderd ten opzichte van 2021. Hiermee is Ganni halverwege haar doelstelling van 50% reductie in 2027 is. Een belangrijke bijdrage hieraan komt van de 28% daling in productemissies door het uitfaseren van nieuw leer. Het gebruik van innovatieve duurzame materialen is daarnaast uitgebreid van één naar vijf verschillende stoffen, de zogeheten ‘Fabrics of the Future’ binnen de commerciële collecties. Vier Ganni-leveranciers in Portugal en Italië produceren inmiddels kleding met zonne-energie. Op humanitair vlak betaalt 63% van de leveranciers een leefbaar loon. Intern werken er bij Ganni 23 medewerkers binnen de ‘Carbon Squad’ aan klimaatkennis en samenwerking. De Carbon Squad bestrijkt zestien interne teams en is uitgegroeid tot een leer- en inspiratieplatform dat kennis over klimaatactie en decarbonisatie bevordert, betrokkenheid stimuleert en samenwerking aanwakkert. Go Ganni!

Adres
GANNI P.C. HOOFTSTRAAT
P.C. Hooftstraat 105H
1071 BR Amsterdam

Openingstijden 
Maandag 11.00u – 18.00u
Dinsdag tot zaterdag 10.00u – 18.00u 
Zondag 12.00u – 18.00u

Beeld: Ganni.com

Wat hebben de gele regenjas, de Bretonse streep en de visserstrui met elkaar gemeen? Ze zijn allemaal voortgekomen uit de maritieme cultuur en vormen al decennialang een blijvende inspiratiebron voor ontwerpers wereldwijd. Van Chanel tot Jean Paul Gaultier en van streetwear tot haute couture: de invloeden van de zee en het leven op het water zijn in vele garderobes terug te vinden.

Maritieme ontwerpen
Genoeg reden om eens wat dieper te duiken in die (onder)waterwereld. En wel met de fashion expo Oceanista. Vanaf 10 oktober 2025 steekt de expositie van wal in Het Scheepvaartmuseum in Amsterdam: een veelzijdige modetentoonstelling die het maritieme verleden, het modebeeld van nu en de duurzame toekomst van kleding op meeslepende wijze met elkaar verbindt. Oceanista neemt bezoekers mee langs maritiem geïnspireerde ontwerpen van internationale grootheden als Chanel, Maison Margiela, Versace, Jean Paul Gaultier, Thom Browne, Balmain, Off-White/Virgil Abloh en Moncler, én van Nederlandse ontwerpers die naam maken met duurzame en uitgesproken ontwerpen. Denk aan Iris van Herpen, Duran Lantink, Botter, Martan, Camiel Fortgens, Niño Divino  (Darwin Winklaar) en Yousra Razine Mahrah.

Schonere planeet
De tentoonstelling toont in negen uiteenlopende thema’s hoe de maritieme wereld haar stempel drukt op mode in materialen, silhouetten en prints en laat zien hoe ontwerpers deze invloeden gebruiken om onderwerpen als duurzaamheid, erfgoed en identiteit voor het voetlicht te brengen. Daarbij biedt Oceanista ruimte aan een breder maatschappelijk gesprek: over wat duurzame mode eigenlijk is, en hoe we onze behoefte aan expressie kunnen verenigen met een schonere planeet.

Oceanista Atelier
Bijzonder binnen de tentoonstelling is het Oceanista Atelier, ontwikkeld in samenwerking met studenten van de opleiding Basismedewerker Fashion van het ROC Amsterdam. Hier ligt de focus op slow fashion: het ontwerpen van tijdloze, herstelbare kleding met een minimale ecologische voetafdruk. Studenten tonen eigen ontwerpen en geven tutorials over traditionele handwerktechnieken. Bezoekers kunnen zelf hun eigen duurzame kledingstuk schetsen. Dus neem je beste fashion buddy mee op sleeptouw en laat je aankomende herfst onderdompelen in deze mode expositie.

Oceanista
10 oktober 2025 tot en met 12 april 2026 
Het Scheepvaartmuseum in Amsterdam

TikToxic, mijn nieuwste column over telefoonzombies en social mediaverslavingen staat vanaf vandaag voor je klaar.

Mij pakken ze niet
Het resultaat? Ik heb mijn schermtijd terug weten te brengen naar minder dan een uur per dag. Dat is dus ínclusief Thuisbezorgd, Vinted, Spotify, Tikkies (weet je nog?), snelle Slack berichten naar collega’s, hartjes over en weer naar mijn liefde en een dagelijkse dosis schattige mopshondfilmpjes. Ik kan het iedereen van harte aanbevelen. Wat een verademing. Wie me écht nodig heeft, klimt wel in de telefoon. Verder hoef ik niet van minuut tot minuut te weten welke tas nu weer de it-bag is of wat de hotspot van het moment is.

Hele generatie verneukt
Heel fijn natuurlijk dat ik bij mezelf op tijd (nouja..) aan de noodrem heb getrokken, maar het ene probleem is nog niet opgelost of het volgende dient zich alweer aan. Namelijk: mijn elfjarige dochtertje als belichaming van de nieuwe generatie telefoon- en social mediaverslaafden. Arjen Lubach wijdde er onlangs een volledig item aan: kinderen, sociale media & smartphones en hoe die hele generatie mogelijk wordt verneukt (Arjens woorden). Het neemt namelijk dramatische vormen aan. Kids krijgen én veel vroeger een telefoon plus het algoritme is vele malen verslavingsgevoeliger. Zeven van de tien jongeren in Nederland komen daardoor in de problemen. Kids hebben wel de impuls, maar nog niet de impulscontrole, zeggen experts. Zie je dochter van elf dan maar eens te behouden voor toxic Tiktoks(iks) en Instagram reels waar niets real aan is.

Zorgwekkende cijfers
Mocht je je afvragen hoe schrijnend die schermtijden zijn: er zitten tieners vijftien uur per dag op hun telefoon. Dat schreeuwt om een digitale detox! Na de uitzending zag ik opeens alle ellende voor mijn eigen ogen opnieuw afspelen; jonge Tess, maar dan in de multiplier. Ik besloot eens naar de schermtijd van mijn eigen kind te kijken. Ze heeft sinds twee jaar haar eigen telefoon en ik betrap haar nooit op eindeloos en doelloos scrollen. Maar dit vroeg om een dubbel check. Na wat tegensputteren, kreeg ik haar toestel in handen. Schermtijd: vijfeneenhalf uur. Aiii. Zorgwekkend, maarr wél precies het landelijk gemiddelde. Da’s dan toch wel weer knap…

Lees de volledige column.

Je kijkt naar een zeldzame foto van mij en mijn dochter onlangs geschoten tijdens een even in Amsterdam-West. Want individueel komen we hier thuis dan misschien om in de kiekjes en selfies (ja vooral Billie spant de kroon met haar beeldige voorkomen), écht samen poseren we niet vaak. De reden waarom ik vol verbazing kan kijken naar veel grotere families, die dat jaarlijks wél voor elkaar krijgen, Kardashian-style. Gelukkig ben ik niet de enige die ‘kampt’ met een familiefotoschaarste. Het schijnt dat 64% van alle moeder baalt dat ze zelf amper op foto’s staat. En als ze op de foto staan, dan vaak half of net met hun ogen dicht, zo blijkt uit een onderzoek van Greetz. Werk aan de winkel dus en al helemaal nu Moederdag in aantocht is.

Klein gebaar, grote impact
Want niets leuker dan voor moederdag iets persoonlijks krijgen, zoals een zelfgemaakte tekening, een persoonlijke kaart met een lieve tekst of foto. Dat is in ieder geval wat de moms in de vragenlijst aangaven. Één op de 5 moeders geeft aan wel eens een cadeau te hebben gekregen waar ze stiekem niet zo blij mee was. Ikzelf zou niet vies zijn van een kekke designerbril, mijn lievelings Tom Ford geur (Ombre Leather) of een massagebon, maar hey.. wie het kleine niet eert. En een klein oprecht gebaar maakt toch nog altijd de meeste indruk.

Spontaan gekiekt
Gezien worden, dat is wat telt. Daarom doet Greetz een oproep moeders dit jaar letterlijk meer in the picture te zetten. Deze Moederdag mag het moment zijn waarin moeders niet achter, maar vóór de camera staan. Geen geposeerde foto’s, maar beelden van de echte, ongefilterde momenten: terwijl ze voorleest, lacht om haar eigen jokes of die typische blik heeft. Juist die spontane momenten vragen erom vastgelegd te worden. Fashion ondernemer Moïse Trustfull en haar moeder, presentatrice Quinty Trustfull, gaven alvast het goede voorbeeld op social. Moïse deelt hoe haar moeder het liefst vastgelegd wordt en moedigt anderen aan om hun moeder(figuur) dit jaar op een persoonlijke, eerlijke manier in beeld te brengen. 

Maximaal gepersonaliseerd
Geen held in tekstjes? Met een AI teksthulptool heb je die lieve boodschap zo gedrukt. In je eigen handschrift is zelfs een optie, of met een lief audiobericht, een sticker, bos bloemen of doos chocolade. Ik zeg: dit kan niet meer mis gaan deze Moederdag.

Bovenste foto: Ilsoo van Dijk

In de fietsfile
Ik werk sinds kort een paar dagen een paar dagen in de week op een kantoor. Een super chic kantoor mag ik wel zeggen, hartje Pijp. Dat is vanuit mij zo’n 25 minuten fietsen, dus een paar ochtenden in de week begeef ik me zowaar – voor het eerst in mijn werkende leven – in de ochtendspits. Dat is in die vijftien jaar dat ik vanuit mijn home office opereerde dus nog nooit voorgekomen. Ik kon mijn afspraken altijd lekker laat inplannen en sjeesde in de daluren de stad door. Maar nu, nu de drukte in Amsterdam groter is dan ooit en 020 compleet opengebroken ligt, sta ik tijdens het ochtendgloren dus in fietsfiles.

Overprikkelde start
Een bijzondere gewaarwording. Op mijn route van huis naar kantoor wordt de gekte elke vijf minuten een tikkie erger met z’n hoogtepunt zo rond het Museumplein. Adem in adem uit, want je wordt zo voor je klep gereden door duo’s op fatbikes en moeders met volgeladen elektrische bakfietsen. Wat me nog enigszins zen houdt tijdens deze fietstochtjes zijn de hondjes die ik onderweg spot. Je moet het toch ook een beetje leuk maken voor jezelf en je weet hoe ver mijn liefde voor honden gaat. Honden die in Amsterdam-Zuid in groepjes worden uitgelaten, hondjes in fietsmandjes, loslopende honden en kleine schatjes in speciale hondenbuggy’s. Allemaal fantastisch en ik plof er nét iets minder overprikkeld door achter mijn bureau.

Wel zo handig
Nu is dat fietsen natuurlijk hartstikke leuk en aardig op zonnige dagen. Ik zie nog eens wat van de stad en het houdt me fit. Maar wanneer het met bakken uit de hemel komt of wanneer ik op één dag drie keer de hele stad door moet voor afspraken, zou ik af en toe ook wel een klein autootje willen. Zo één waarmee ik me perfect door alle drukte kan manoeuvreren. Eén waar ik ’s ochtends uitgerust op kantoor kan verschijnen en ’s middags ook nog eens stijlvol bij fashion events kan aankomen. Een auto waarin ik mijn dochtertje naar toneel kan taxi-en, met Billie naar het Amsterdamse Bos kan scheuren. Een waarmee ik naar mijn vriendinnen in Haarlem en Almere kan en waarmee ik af en toe bij de familie in Brabant kan langswippen. Eén wagen ruim genoeg om nog eens een weekend mee weg te gaan, maar die ik óók moeiteloos kan inparkeren. En groen als we zijn, natuurlijk tevens graag een uitstootvrij elektrisch exemplaar passend binnen de plannen van de gemeente. Ik zie het wel zitten, mijn tour de Amsterdam in een elektrische smart auto. Volledig opgeladen de deur uit en nog steeds opgeladen (en zonder kleerscheuren) ergens aankomen. Dat ga ik ff manifesteren.

Carpool karaoke, frietjes en snelladers
Wordt mijn garage ook nog eens benut en wordt mijn leven er langzaam maar zeker wat meer ‘grown up’ ingericht. Ik kijk nu al uit naar de carpool karaoke sessies tijdens roadtrips naar het strand met af en toe een kleine pitstop op een plek waar Franse frietjes en snelladers heel toevallig samenkomen. smart thinkin’ ha?