De mooiste kerstboom van Amsterdam, there I said it, staat weer. Dinsdagavond werd in de binnentuin van het Pulitzer hotel de nieuwste designer Christmas Tree onthuld. Dit jaar wist het hotel Jenny Packham te strikken om de boom custom made aan te kleden. De modeontwerpster, wiens creaties gedragen worden door ’s werelds stijlvolste iconen als Kate Middleton, Angelina Jolie, Kate Winslet en Sarah Jessica Parker, staat bekend om haar verfijnde details, handborduurwerk en glinsterende versieringen.

Geïnspireerd door het gouden tijdperk van Hollywood, versierde zij de Pulitzer boom met gesculpteerde grosgrain linten, die zijn geknoopt in opvallende monochrome strikken. De ornamenten zijn afgewerkt met handgemaakte parels, die verwijzen naar Vermeer’s Meisje met de Parel. Het eclectische interieur en de rijke geschiedenis van het hotel vormden een extra bron van inspiratie voor de aankleding, waar één van de grachtenpanden ooit diende als thuis voor 180 meesterwerken, waaronder werk van de legendarische schilder.

Beslist de moeite waar om even te gaan bewonderen en een mooi excuus om Pulitzer Garden weer eens aan te doen voor een bezoekje en een drankje.

Eerder werd de Pulitzer designer Christmas Tree al aangekleed door onder meer Roksanda (2023) en Claes Iversen (2021), zie hieronder.

Gek om te beseffen, vind ik, maar Amsterdam bestaat ‘pas’ 750 jaar. Iets waar de stad uitgebreid bij stil staat. Er rijden bestickerde trams en er worden het hele jaar door festiviteiten georganiseerd rondom het jubileum van onze hoofdstad. Wie de mijlpaal ook niet onopgemerkt voorbij laat gaan, is Marie-Stella-Maris. Ter gelegenheid van de 750e verjaardag van Amsterdam introduceert het sociaal impact merk bijzondere limited editions van twee van haar bestverkochte producten: de handzeep en geurstokjes in de geur No.12 Objets d’Amsterdam. Voorzien van een illustratie van iconische grachtenpanden. Uiterst stijlvol, zoals we van het label gewend zijn.

Link met Amsterdam
Marie-Stella-Maris, bekend van de luxe huisparfums, verzorgingsproducten en mineraalwater, heeft de limited edition producten in het leven geroepen om haar sterke band met de stad te benadrukken. Twaalf jaar geleden werd het merk namelijk opgericht in Amsterdam. Ik mocht de producten alvast tes(s)ten en ik kan je verzekeren: het geurt in mijn woonkamer heerlijk naar groene thee, citrusnoten en salie; de energie en charme van mijn stad.

Nietsvermoedend vertrok ik dit weekend met mijn mopshondje Billie voor een wandeling naar Westerpark. De zon scheen, ik had goede zin en Bill had zin in een lange wandeling. Alle ingrediënten voor een heerlijke middag. Ware het niet dat we de straat nog niet liepen of we stuitten op een abri met daarop een mopshond en een groot rood kruis erboven. Even verderop – nota bene bij de dierenarts – hingen eveneens posters van mopshondjes dit keer met de tekst “Platte neus, zieke keus” erboven. En nog voor we in het park waren, duwde iemand me een folder in mijn hand met de tekst “Platte snuit? Het land uit”. Wat was hier opeens aan de hand? Zo maar was er een hetze gestart tegen het leukste hondenras ooit en daarmee tegen mijn allergrootste, meest dierbare schat.

Wereld op z’n kop
Ik sta nog steeds perplex. Een anti-mopshondencampagne, precies wat we nodig hadden. De wereld staat in de fik. Trump is herkozen. Rellende Hooligans nemen de stad over. Maar laten we de mopsen eens hard aanpakken.

Dierenwelzijn
Vooral de manier waarop is van de zotten. Wat zeg ik, bij de beesten af. Een groot rood kruis en harde, agressieve teksten. Daardoor worden ik en Billie sinds deze haatcampagne is begonnen opeens vies aangekeken, uitgelachen en nageroepen. Laster is het. Lekker bezig, dierenwelzijnsorganisaties!

Rassendiscriminatie
Het feit alleen al dat iemand deze smaadcampagne heeft kunnen bedenken en mogen uitvoeren is absurd. In ons eigen buurtje om de paar meter een groot rood kruis door mijn “kleintje”. Ze mag er niet zijn. Dat voelt zo onveilig. Alsof ze haar elk moment van me af kunnen pakken. Eekhoorn Peanut (Weet je nog die schattige eekhoorn die de Amerikaanse gezondheidsdienst in liet slapen?)-taferelen. Sowieso, hoe naar is het op basis van de uiterlijke kenmerken (een korte snuit) van een bepaald ras besluiten dat het geen bestaansrecht meer heeft. Dat zouden we eens moeten doen met mensen met een hazenlip!

Fit als een hoentje
Want lang niet alle korte snuitjes ondervinden last van hun neus. Ik ken persoonlijk alleen maar fitte mopsjes. Mijn eigen Billie loopt met gemak dagelijks tien kilometer, is de beste speurneus en heeft nog nooit in haar leven gesnurkt. Natuurlijk wil ik ook dat alle beestjes zo gezond mogelijk zijn, maar het is verdorven om de mopshond op deze manier te kakken te zetten. Er zijn ook kanaries met skeletproblemen, dolfijnen met dwerggroei, hangoren met huidproblemen en legkippen met botontkalking van het fokken. Die dierenrassen worden toch ook niet en masse aan de schandpaal genageld?

In eerste instantie gaat het alleen om honden die bijvoorbeeld een korte snuit hebben en happend naar adem door het leven gaan. Mensen die nu een huisdier hebben met zulke kenmerken mogen hun dier hoe dan ook gewoon houden tot het overlijdt, stelden minister en staatssecretaris van Landbouw en Natuur, Piet Adema en Rummenie. Ze weten overduidelijk niet wat dierenliefde is. Mijn hondje is voor mij mijn baby. Als de overheid dit soort krankzinnige maatregelen zou aankondingen voor ouders en hun kinderen was ons land te klein. Stel je eens voor!

Bovendien: de meeste mopsjes die ik ken, gaan als ware royals door het leven. Zo ook mijn Billie, het hoofd van ons gezin. De beste plek aan tafel, op de bank én zelfs in bed, het heerlijkste eten, de mooiste tuigjes, een berg aan speeltjes, in elke kamer een eigen mandje, wekelijkse uitjes naar het strand en bovenal áltijd alle aandacht. Eén blik op haar Instagram zegt genoeg. Als dat lijden is…

Teken hier de petitie van Kortsnuiten Blijven Bestaan

In afwachting van het houdverbod wil het ministerie ook een verbod om de dieren te vertonen, bijvoorbeeld in reclames of op sociale media. Dat zou mensen namelijk aanmoedigen om zelf ook zo’n huisdier te nemen. Nu wordt ie helemaal mooi. Als ik mijn kind op social deel, word ik al geshamed, nu mag ook mijn ‘bloedeigen’ hondje niet meer?

Foute jongens
Wat heeft de mops ooit misdaan om deze vervolging te verdienen? Ik ben dol op alle honden, maar de mopshond is het liefste, meest gemoedelijke hondenras dat er bestaat. Hoezo geven ze de mops een slechte naam? Als ze nu actie zouden voeren tegen bijtgrage, kindverslindende wolfachtigen hadden ze misschien nog een punt. Maar de mopshond is zo een Hemels wezentje, daar zit niets dan goeds in.

Mopshond verplicht
Sterker nog, de wereld is een betere plek dankzij de mopshond. Bommetjes met liefde en geluk zijn het. Niet alleen verrijkt Billie mijn leven en geeft ze me een reden op te staan en de deur uit te gaan. Ze tovert doorgaans een glimlach op de gezichten van een ieder die we passeren. Duikt Billie ergens op, dan regent het steevast ‘oohhs’ en ‘ahhhss’. Mensen willen haar aaien, vasthouden, met haar op de foto. Ze doet de verbitterde, versteende harten van mensen smelten, laat ze lachen, laat ze weer voelen dat ze leven. Ze zouden de mopshond moeten verplíchten in plaats van verbieden.

Doorgefokt ras
En als je dan toch iéts wilt handhaven, pak dan het meest ongezonde, vervuilende ras op aarde aan. Want weet je wie er pas doorgefokt zijn? Mensen. Daar zouden ze een groot rood kruis door moeten zetten. Als je al een kind hebt, mag je het nog wel houden tot het overlijdt. Maar iedereen met een kinderwéns wordt voortaan uit voorzorg gesteriliseerd. Uitfaseren die mensen, tot er nog enkel mopshonden zijn.

Als er één Nederlands skincare merk is dat niet stil zit, is het Labareau wel. Het luxe label van Lindsay van der Looij, dat te koop is bij De Bijenkorf, maar sinds kort tevens verkrijgbaar is in Dubai, heeft er weer een top product bij. The Rich Cream is de nieuwste skincare innovatie van Labareau. Na twee jaar intensieve ontwikkeling in samenwerking met toonaangevende biochemici is een geavanceerde formule gecreëerd die zichtbare tekenen van veroudering aanpakt, de huid intens voedt en een stralende, jeugdige teint onthult.

Unieke formule
De crème combineert krachtige ingrediënten zoals MATRIXYL® Morphomics®, drievoudig hyaluronzuur en huid-identiek premium atelocollageen om zich te richten op diepere rimpels, zoals frons- en marionetlijnen. Na zes weken zrgt de creme voor een zichtbaar gelifte en zachtere uitstraling van de huid. Onderzoek van de Universiteit van Reading heeft aangetoond dat MATRIXYL® bij een voldoende hoge concentratie de collageenproductie in huidcellen bijna kan verdubbelen. Dit resulteert in een merkbare correctie van diepe rimpels die vaak geassocieerd worden met een vermoeide of droevige gezichtsuitdrukking. Wie wil dat nu niet aanpakken?

Leuk feitje: voor extra diepe voeding kan de crème dikker worden aangebracht als nachtmasker. Ook is zachte formule geschikt voor de gevoelige huid rondom de ogen, waardoor een aparte oogcrème overbodig wordt.

The Rich Cream is vanaf nu verkrijgbaar voor €174,-

Restaurant Jansz. aan de Amsterdamse grachten, we komen er sowieso al graag, maar de hotspot geeft ons elke paar maanden wel weer extra reden om in de Reestraat neer te strijken. Na de Rosé all Day van deze zomer, in de bijzondere binnentuin, was het afgelopen zaterdag de nieuwe kaart, die ons naar Jansz. lokte. Een nieuwe kaart samengesteld door een nieuwe chef, Jeroen Boone (hij werkte eerder bij Spectrum Amsterdam(**) in het Waldorf Astoria en Bord’eau(**) in De L’Europe), die ons zaterdag ook ontving bij de knappe zij-ingang van het Pulitzer hotel.

Jeroen werkt met pure, herkenbare ingrediënten van eigen bodem met focus op kwaliteit. In zijn vernieuwde gerechten laat hij deze volledig tot hun recht komen en geeft er zijn eigen verfijnde draai aan. Zo probeerden we zijn kaviaarsoesjes en bestelde ik de Yellowtail Kingfish als voorgerecht en, om binnen het onderwaterwereldthema te blijven, de Zeetong als ‘main’. Alles gepaard met de beste Italiaanse wijnen, aanbevolen door onze Italiaanse serveerster Sarah, die ons nog het nodige leerde over de Apennijnen (de Italiaanse heuvels waarop vele druivensoorten worden geteeld).

We sluiten af met een chocoladebol. Een heuse ‘experience’, aldus chef Jeroen, waarbij we een chunky bol van chocolade gevuld met een mousse van onder andere bloedsinaasappel op tafel met een hamertje kapot mogen slaan. We krijgen er een Negroni Espresso bij geserveerd. De beste afsluiter van een heerlijke avond. Een mega geslaagde date night bij Jansz. We slenteren huiswaarts door de sfeervol verlichte Negen Straatjes. Festive Season has begun en het nieuwe menu kun jij vanaf nu ook gaan tes(s)ten!

Jansz. Amsterdam
Reestraat 8

De rekening wordt gesplit, terwijl jij geen druppel hebt gedronken. Je bent uitgenodigd voor een huwelijk in het buitenland, ticket op eigen kosten. Of je wordt opgezadeld met Tikkies voor een cadeau voor de juf, de buurman en een babyshower waar je niet eens wil zijn. Niets zo erg als door anderen op kosten gejaagd worden. Daar kan ik helaas maar al te goed over meepraten.

Ik doe een duit in het zakje..

Ik kan wekelijks een massage boeken van al die kleine k*tuitgaven waarmee ik word opgezadeld. Ik zit namelijk te pas en te onpas in allerlei Tikkie-groepjes, waar ik helemaal niet bij wil horen. Luttele bedragen, maar die tikken wel aan, kan ik je vertellen. Een bloemetje voor de danscoach, die tien jaar op de academie viert. Een cadeaubon voor de buurman omdat hij een nieuwe ramenlapper voor ons complex heeft gevonden. Een kado voor een kinderverjaardag van maar liefst vijftig eutjes. Tuurlijk, het leven moet gevierd, dankbaarheid getoond. Maar dit gáát maar door joh. ’Surprise-avond, Dag van de juf, Vrijwillige ouderbijdrage, Lins babyshower, Fruitmand voor de zieke buuv, Afscheid van de juf, Halloweenversiering, Dag van de Leraar (da’s dus weer de juf), Kerstdiner en zelfs een Sas zit krap bij Kas-verwenmomentje voor één van mijn werkeloze vriendinnen. Halló, en ik dan?!

Mijn nieuwste column gaat over groepsdruk & Tikkieleed. Lees ‘m verder op De Telegraaf.

Beter een goede buur
Ik moet het écht hebben van die verre vrienden, want bij mij in het appartementencomplex wonen me toch een paar bijzondere vogels. Ik weet het, je hebt ze niet voor het uitkiezen en iedereen heeft wel eens een akkefietje, maar mijn buren spannen de kroon.

Bonje met de buren
Aan mijn woonsituatie an sich ligt het niet. Ik woon in een keurige buurt in een fijn appartement met op het oog heel degelijke medebewoners. Het lijkt heel vredig hier, maar wat er zich allemaal achter die deuren afspeelt.. Van valse aantijgingen tot extreme overlast; ik heb elke keer weer bonje met mijn buren. Het is een wonder dat er nog geen Rijdende Rechter langs is gesjeesd.

Toontje lager
Ik word steevast op mijn vingers getikt en van van alles beticht. Zo beweert mijn gepensioneerde buurvrouw dat ik haar Corona heb gegeven. Wauw. Wanneer de lift stuk is, wordt er in de groepsapp (in mijn WhatsApp heet ‘ie De Verraders) geïnsinueerd dat het komt doordat ík er met mijn dikke fatbike in zat. Oefen ik een middag mijn kopstem, dan moet het meteen een toontje lager.

Huisregels
Ook al mijn goedbedoelde initiatieven worden in dit blok meteen de kop in gedrukt. Ik mag geen vuilniszakken met lege statiegeldblikjes meer voor de deur aan ‘de straat’ doneren, omdat het “daklozen naar onze portiek” zou lokken. Mijn Free Library vol bestseller boeken en steengoede dvd’s die ik de galerij op heb geschoven, moest per direct worden verwijderd (want: “blokkeert de nooduitgangen”). En het gezellige oudroze waarin ik mijn voordeur heb laten schilderen “sluit niet aan bij hoe de architect het gebouw voor ogen had”. Zó gek!

Mijn nieuwste column voor de Telegraaf is uit. Lees ‘m hier helemaal. 

De vorige column over de Ladies Gym ook al gelezen? 

In de top 5 best gelezen artikelen