Beter een goede buur
Ik moet het écht hebben van die verre vrienden, want bij mij in het appartementencomplex wonen me toch een paar bijzondere vogels. Ik weet het, je hebt ze niet voor het uitkiezen en iedereen heeft wel eens een akkefietje, maar mijn buren spannen de kroon.
Bonje met de buren
Aan mijn woonsituatie an sich ligt het niet. Ik woon in een keurige buurt in een fijn appartement met op het oog heel degelijke medebewoners. Het lijkt heel vredig hier, maar wat er zich allemaal achter die deuren afspeelt.. Van valse aantijgingen tot extreme overlast; ik heb elke keer weer bonje met mijn buren. Het is een wonder dat er nog geen Rijdende Rechter langs is gesjeest.
Toontje lager
Ik word steevast op mijn vingers getikt en van van alles beticht. Zo beweert mijn gepensioneerde buurvrouw dat ik haar Corona heb gegeven. Wauw. Wanneer de lift stuk is, wordt er in de groepsapp (in mijn WhatsApp heet ‘ie De Verraders) geïnsinueerd dat het komt doordat ík er met mijn dikke fatbike in zat. Oefen ik een middag mijn kopstem, dan moet het meteen een toontje lager.
Huisregels
Ook al mijn goedbedoelde initiatieven worden in dit blok meteen de kop in gedrukt. Ik mag geen vuilniszakken met lege statiegeldblikjes meer voor de deur aan ‘de straat’ doneren, omdat het “daklozen naar onze portiek” zou lokken. Mijn Free Library vol bestseller boeken en steengoede dvd’s die ik de galerij op heb geschoven, moest per direct worden verwijderd (want: “blokkeert de nooduitgangen”). En het gezellige oudroze waarin ik mijn voordeur heb laten schilderen “sluit niet aan bij hoe de architect het gebouw voor ogen had”. Zó gek!
Mijn nieuwste column voor de Telegraaf is uit. Lees ‘m hier helemaal.
De vorige column over de Ladies Gym ook al gelezen?