Scotch & Soda lanceert deze maand haar eerste eigen Eyewear collectie. Met een flink aantal stijlen voor zowel mannen als vrouwen, van dagelijkse monturen tot vintage inspired ontwerpen, laat het Nederlandse label meteen zien dat het grootse plannen heeft voor de extra lijn. Voor spring/summer is de collectie geïnspireerd door Hawaï, wat heeft geleid tot verschillende tropische referenties als palmblad graveringen en een verloop van kleuren, die doet denken aan de zonsondergang. De collectie is vanaf januari verkrijgbaar.

Slow Food, je hebt er vast wel eens over gehoord, maar niet iedereen weet dat het een wereldwijde organisatie is met sinds 1998 ook een Nederlandse Slow Food tak. Omdat we met z’n allen steeds bewuster en duurzamer met ons voedselsysteem omgaan, vond ik het hoog tijd voor een interview met deze organisatie. Voor il Giornale (Slow Food heeft zijn oorsprong namelijk in Italië) sprak ik met drie key figures die zich inzetten om Slow Food op de kaart te zetten. Over goed, schoon en eerlijk eten, over wat al goed gaat, over wat nog beter kan en waar je in Nederland kunt in Slow Food stijl kunt dineren (één van deze adressen interviewde ik eerder al: Pianeta Terra in Amsterdam. Hieronder het interview.

Van dog mom naar paardenmeisje
Je ziet het al aan de foto; afgelopen reis naar Marrakesh veranderde ik zo maar in een paardenmeisje. Dankzij Marrakesh hotspot Selman met zijn stijlvolle, oh-zo chique paardenstallen heb ik spontaan een middag met de Marokkaanse paarden gehangen. Van dog mom en crazy cat lady naar paardenmeisje; die bio wordt steeds langer. Maakt wel dat ik me extra kan inleven in het nieuws over het Olympisch debuut van springamazone Kim Emmen en haar paard Imagine in Parijs afgelopen zomer. Met prestaties die de boeken in kunnen. Waarbij de 29-jarige ruiter met drie foutloze rondes gaf een groot deel van de gevestigde wereldtop het nakijken gaf. Kim was hiermee pas de tweede vrouw ooit die Nederland vertegenwoordigde in de olympische springsport.

Modecollectie
Maar het verhaal heeft ook een fashion haakje! Kim is namelijk het gezicht van de exclusieve BOSS Equestrian-collectie. Dankzij haar zelfverzekerde en nuchtere uitstraling, haar talent en vastberadenheid is ze een perfecte match met het merk. ‘Wanneer je je comfortabel en sterk voelt in wat je draagt, vertaalt dat zich naar je prestaties . In mijn sport draait het om details, en die precisie zie je ook terug in de designs van BOSS’, aldus Kim. De BOSS Equestrian-collectie is ontworpen met de moderne amazone in gedachten en biedt alles wat je nodig hebt om te excelleren. Van high-performance wedstrijdjassen tot casual essentials voor na de wedstrijd: het bewijs dat functionaliteit en mode hand in
hand gaan.

Olympische Spelen
Kim’s doorbraak op de Olympische Spelen was meer dan alleen een sportief hoogtepunt. Ze stal de show met haar charisma en gratie, terwijl haar paard Imagine  elegantie en kracht uitstraalde. Als een iconisch duo inspireerden zij niet alleen de sportwereld, maar ook een breder publiek. Imagine is recent uitgeroepen tot ‘Paard van het jaar’.

Restaurant Williams Farmhouse opende afgelopen december haar deuren aan de Beethovenstraat in Amsterdam. Dineren in Britse sferen? Dat doe je in Amsterdam Zuid! De nieuwe hotspot brengt de verfijnde elegantie van het Britse platteland naar onze hoofdstad. Een plek waar seizoensgebonden gerechten, geïnspireerd door de rijke Britse culinaire tradities, samenkomen met een warme, stijlvolle ambiance. Een vleugje Britse countryside, maar dan dichtbij huis.

Maandagavond plofte ik in de geruite bankjes van het knusse, landelijke interieur om zelf een Brits vorkje te prikken. Het was er gezellig druk, het was er chique en het was er bijzonder lekker. Ik at de meest luxe Fish & Chips van mijn leven en combineerde – tegen alle foodregels in – Mushroom Risotto met een bakje verse frietjes. Ik probeerde de Cava van de uitgebreide wijnkaart en nam na het tafelen een kijkje in de eigen wijnkelder van het restaurant.

Wat een prachtige plek dit. Rustieke houten accenten zijn gecombineerd met een warm kleurenpalet met subtiele hedendaagse details. Van de tegels en het behang tot de wandlampjes en de bar; alles ademt Brits platteland en is tot in detail doorgetrokken. De open keuken en de centrale open haard zorgen voor een intieme sfeer. Oh en fijne extra: het restaurant heeft een terras voor de deur, aan de Beethovenstraat.

Williams Farmhouse is een project van de eigenaren van de gerenommeerde Amsterdamse restaurants Café Garçon en een fijne spot, waar ik eerder al over schreef, Brasserie Margaux.

Williams Farmhouse
Beethovenstraat 55, Amsterdam

Amsterdam Cocktail Week is terug! Komende week, van 8 – 16 maart, kan iedereen weer nieuwe cocktails ontdekken bij de beste bars van Amsterdam. Afgelopen jaar bezocht ik tijdens de Amsterdam Cocktail Week Rosalia’s Menagerie en Flying Dutchmen Cocktails. Dit jaar op het program: Zum Barbarossa en Freddy’s (in Hotel L’Europe). Maar voor alle cocktail lovers out there is er natuurlijk veel meer! Een week lang serveren 19 bars (zie hieronder een overzicht op de kaart van Amsterdam) door de hele hoofdstad creatieve signature drinks – met én zonder alcohol. Daarbij komende de beste cocktail bars van Amsterdam aan bod.

Jarenlang bracht Amsterdam Cocktail Week cocktailliefhebbers in september naar Amsterdamse bars. Maar dit jaar verplaatste de organisatie de week vol cocktails en boozy trends naar het begin van het jaar. Timo Janse, co-founder Amsterdam Cocktail Week: ‘Juist in die vaak rustigere, en saaiere, eerste maanden van het jaar willen we mensen een kans geven om nieuwe bars te ontdekken en cocktails te proberen.’ Tijdens deze editie van Amsterdam Cocktail Week zijn er 19 bars om te bezoeken: Belly of the Beast, Chapter 1896, Dutch Courage, Fitz’s Bar, Flying Dutchmen Cocktails, Freddy’s Bar, Half Moon Lounge, Hasta La Vista, Baby!, LuminAir, LoLo, Pressroom, Prins & Aap, NEXT NDSM, Rosalia’s Menagerie, The Tailor, TwentySeven, Vault Bar, Vesper en Zum Barbarossa. En daar proeven barhangers en cocktailnippers niet alleen drankjes. Tijdens Amsterdam Cocktail Week worden in bars door de hele stad events, tastings en workshops georganiseerd door nationale en internationale bartenders.

Bekijk alle deelnemende bars en het complete programma op Amsterdam Cocktail Week en reserveer direct een plek aan de bar.

Mijn nieuwste Telegraaf-column staat weer live. Hier alvast een kleine preview.

Ken je van die types die je, wanneer je iets met ze wilt afspreken, een lijst data-opties sturen voor de vólgende maand? Ik heb vriendinnen die zelfs voor een simpele koffiedate nog een datumprikker op me gooien. Wat is er gebeurd met ongeplande, ongedwongen onderonsjes en is het überhaupt nog ooit ergens zoete inval? Kan er dan helemaal niets meer spontaan?

In het nu
Wil je iets met mij afspreken? Dan kun je het best op de dag zelf bij me inchecken. Liever nog: super spontaan op het moment dat je door mijn straat rijdt. Ik heb namelijk een schijthekel aan plannen. Ik kan dan ook bijzonder slecht met hijgerige agendatrekkers. Vrienden en familie die al wéken van tevoren drankjes, etentjes of verjaardagen met mij willen inplannen, wimpel ik steevast af met een ‘Ik kijk te zijner tijd even hoe ik me voel’. Ik leef namelijk het liefst van dag tot dag of, meer woke verwoord: ‘in het nu’.

Strakke schema’s
Laat onze maatschappij daar nu juist niét op zijn ingericht. Sterker nog: in ons haastige, koude kikkerlandje verloopt alles snaarstrak, op de minuut af gecoördineerd. Mijn hele omgeving leeft ernaar. Heb ik toegezegd om acht uur ’s avonds bij een punctuele vriendin langs te gaan, dan appt ze me om vijf over acht haar adres. Ik doe immers zo lang over mijn fietstochtje, ik moet haast wel vergeten zijn waar ze woont. Zit ik bij familie niet klokslag zes uur op mijn plek aan tafel, dan worden de piepers terug in de pan gemikt, mijn bordje opgeruimd en kan ik zonder eten naar bed..ehh.. huis. Stop.De.Tijd.

Tijd is geld
Nu zijn de meeste van mijn vrienden (nee, niet die vier van mijn vriendinnenweekend) en familie uiteindelijk wel vergevingsgezind bij mijn te laat kom-acties. Mijn tandarts stuurt me echter onverrichte zaken doodleuk een fikse factuur (terwijl: die heeft toch gaatjes genoeg?), mijn opdrachtgever trekt onze freelance overeenkomst in en op het gemeentehuis hier in Amsterdam-West ben ik zo drie maanden verder voordat ik überhaupt weer een nummertje mag trekken voor een rijbewijsaanvraag. Kom je te laat, dan heb je de boot gemist. Kortom: dat carpe diem-principe van mij is hartstikke leuk bedacht, maar werkt in praktijk helemaal niet joh.

Niks spontaan
‘Lekker belangrijk, Tess. Er zijn schrijnender zaken om je hoofd over te breken’, zul je vast denken. Maar ondertussen gaan we en masse gebukt onder die Westerse planningsdwang en kunnen we massaal in schematherapie. Want, eerlijk: hoe vaak per dag voer jij een race tegen de klok? Tegelijkertijd besef ik dat het wellicht allemaal aan mij ligt. Misschien ben ik de enige met een planningsprobleem en gedijt de rest van de maatschappij prima bij zo’n ingeroosterd bestaan.

Harde deadline
Weet je wanneer mijn ‘Alles wat er is, is nu’-levensstijl me nou het méest in de weg zit? Als het op vakantie aankomt. De zomervakantie met de hele familie, beter gezegd. Dat is namelijk één rampzalige puzzel waar alle spontaniteit vakkundig is uitgeramd. Niks mañana mañana, een familievakantie dient ver vooruit vormgegeven te worden.

Spuit elf
Zo zouden wij, origineel als we zijn, van de zomer graag twee weken naar Italië gaan. Een idylle waarvoor ik alle hoop inmiddels heb laten varen. Een zomervakantie boeken midden in de winter? Spuit elf (ik dus) heeft ook eens een voortvarende ingeving hoor. Nee, voor alles wat je aan accommodaties zou kunnen bedenken, ben ik al grandioos te laat. Slimme Hollanders boeken hun vakantiehuisje een jaar, of wat zeg ik: járen vooruit. Want veel verblijven staan voor de zomer van 2025 én de zomers die volgen al volledig afgeblokt. Ik kan het weten, ik heb immers pas acht avonden achtereen lopen googelen op ‘vakantiehuis Italië’ en alle mogelijke varianten daarvan.

Lees mijn volledige column op de Telegraaf.

Mijn nieuwste Telegraaf column staat voor je klaar. Over mijn moeilijke relatie met Amsterdamse stadskappers, die voor elke scheet een giga toeslag rekenen en steeds minder service bieden..

Geflasht door mijn vaste kapper. Ik weet niet waar ik het aan heb verdiend. Maar waar ik binnenkwam voor een kleine touch up sta ik anderhalf uur later en €229,- lichter weer buiten. In de stromende regen, terwijl ik net een niet ingecalculeerde, dubbele toeslag heb moeten aftikken omdat mijn haar niet alleen droog, maar volgens de kapper ook ’met volume’ is geföhnd. Ik slik en reken af. Mijn beloning voor het feit dat ik als trouwe klant al drie jaar elke zes weken trouw in zijn stoel kom zitten..

Ik had meteen aan het begin nog duidelijk gevraagd wat ik kwijt zou zijn aan mijn onderhoudsbeurt, maar kapper K. had me een ontwijkend antwoord gegeven. „Oeh dat moet ik even in het systeem bekijken en opnieuw berekenen. Dat ligt er maar net aan hoe de kleur pakt”, had hij gezegd om er vervolgens niet meer op terug te komen.

Mond vol tanden
Eenmaal bij de kassa waren de kostenposten opeens echter heel helder en deed K. ze haarfijn uit te doeken: „Ik moet wel een toeslag rekenen voor de extra folies onderin, ik heb meer toner gebruikt omdat je lang haar hebt en voor het in model föhnen komt er vijfendertig euro bij.” Stond ik dan met mijn mond vol tanden.

Verregende coupe
Een grensoverschijdende tweehonderdnegenentwintig Euro; weet je wat ik daar allemaal voor leuks mee kan doen? En hoe hard ik daarvoor moet werken? Het ergst van alles was dat het pijpenstelen regende, waardoor dat hele drogen in luttele seconden teniet werd gedaan. Ik had gezien de regen aanvankelijk ook bedankt voor de uitgebreide föhnsessie maar K. had ’m „al geblokt in zijn agenda”, dus ik zou ervoor dokken ook.

Bepaald geen hoogtepunt
Met zeiknat haar stond ik bij mijn fiets te koken van woede. Ik voelde me zó bedonderd (maar heb te weinig haar op mijn tanden om voor mezelf op te komen). Ik kwam slechts voor een paar highlights, maar deze kappersessie was allesbehalve een hoogtepunt. Ik was beroofd op klaarlichte dag.

Lees de volledige Telegraaf column.